@migu music@

Når vibå e komen, og vårsolå blør

- over havet - ved bligredagsleitet;

Då ungdommen vaknar - og barndommen dør;

Og rett mange dei ynskjer - og veit det.

Ein held om ei ung og ei jentemjuk hand;

Når han går heim frå helgenattsdansen.

Og guten ho leier er heit som ein brann,

Men han fryse - i solrenningsglansen.

Og ingen veit heilt kvar dei gjere seg av,

For dei fotlette fara i snøen,

Vert vaska av regn som sig inn i fra hav

- og snart skine det grønt over bøen.

Hald i handa mi du.

Hald meg tett innte deg.

Hald meg slik at eg kjenne eg leve!

Det kveldest så - etter ein vårvarme dag,

Og foreldra spøre - og ber enn.

Men det bryr ikkje dei to som søve i lag

- og no sige det natt over jæren.

Slik ligge dei fredfullt og søve dei to

- dei som no er dei enaste rette -

- med hender som famnar, men ligge i ro

- dei er kvinne og mann etter dette-