@migu music@

Jan Boezeroen - Willy Alberti

Written by：Louis Noiret/Otto Zeegers

Hij liep langs de straat als een branie

En ging voor geen mens uit de weg

Hij raasde en danste en zwierde

En maald'om geen dalles of pech

De straat was zijn lust en zijn leven

Daar voeld'ie zich thuis en de baas

Daar was ie de vrind van de meiden

Daar vocht ie met jan piet en klaas

Hij was maar een jongen van jan boezeroen

Hij lachte om iedere fout

Maar diep in zijn body daar klopte een hart

Een hart van het zuiverste goud

Eens werd in een striemende regen

Een vrouwtj'uit haar woning gezet

De stakker stond bevend te schreien

'T gebeurde in naam van de wet

Toen kwam daar die schrik van de vlakte

En ging met zijn pet in het rond

En rustte niet eer ie voor 't vrouwtje

Een dak en een boterham vond

Hij was maar een jongen van jan boezeroen

Hij lachte om iedere fout

Maar diep in zijn body daar klopte een hart

Een hart van het zuiverste goud

En plotseling klonk op een avond

De vrees'lijke noodkreet van brand

Een huis stond daar eensklaps in vlammen

Een kind was nog boven in 't pand

Toen vloog daar die branie de trap op

'T werd stil want de angst maakte stom

Het kind werd gered door de buren

Maar hem zag men nimmer weerom

Hij was maar een jongen van jan boezeroen

Hij lachte om iedere fout

Maar diep in zijn body daar klopte een hart

Een hart van het zuiverste goud

Er daald'op een triestige morgen

Een kist in het gapende graf

Een traan blonk in honderden ogen

Van 't volk dat de grafkuil omgaf

Toen trad uit de rijen een moeder

En legde met bevende hand

Een krans op het graf van de branie

En sprak toen door smart overmand

Hij was maar een jongen van jan boezeroen

Hij lachte om iedere fout

Maar diep in zijn body daar klopte een hart

Een hart van het zuiverste goud