Pa Kee Reu - Mon Pleang Carabao

作词：Yuenyong Opakul

มีแต่เพียงผืนฟ้า

พสุธาไว้เป็นเพื่อนยาก

เก็บความลําบากและยากจน

อดทนไว้ในใจ

ระหกระเหินเดินทาง

อย่างคนไม่มีจุดหมาย

ผ้าขี้ริ้วผืนใหญ่

ทั้งเก่าทั้งมอมทั้งขาดทั้งเกินเดินดิน

กินก็กินแต่น้อย

กลัวเปลืองทรัพยากรโลก

ไม่หมองเศร้าเมาโศก

ว่าโลกนี้แบ่งไม่เท่าเทียมกัน

ความสุขแค่เหล้าขาว

เทใส่คอรอสรวงสวรรค์

สร้างวิมานความฝัน

ไม่บั่นไม่ทอนให้เดือดร้อนใจใคร

หรือใครว่าแปลกว่าแยกตัว

กลัวเขาแย่งความจน

ก็ฉันภาคภูมิใจที่ทุกข์ทน

ไม่สับสนวุ่นวาย

ชีวิตคือชีวิตอนิจจัง

บ้างเกิดแก่เจ็บตาย

แค่สุราเมรัยเป็นครั้งคราว

ก็แทบจะหาวเป็นดาวเป็นเดือน

ผ้าขี้เหร่ขี้ริ้ว

ผิวกระดํากระด่าง

นั้นมอมแต่ร่าง

สร้างสังคมสะอาด

หรือใครว่าแปลกว่าบ้าบอ

ก็ไม่ได้ขอใครกิน

หรือใครนินทาให้ได้ยิน

ก็ช่างปากเขาปะไร

ชีวิตคือชีวิตอมิตตพุทธ

สุดป่าช้าทุกราย

ต่างกันเพียงว่าใครเล่าสังคม

ถ่มนํ้าลายรดหน้า

เหนื่อยก็หยุดพักขา

ฟ้าดินมาคอยนวดบีบ

ไม่เห็นต้องรีบต้องร้อนแรง

ไปแข่งขันกะใคร

นั่งอยู่ริมถนน

ถ้าคนมองอย่านึกแปลกใจ

อันความสุขของใครก็ของมัน

ฉันไม่รบกวนหรอก

อันความสุขของใครก็ของมัน

ฉันไม่รบกวนหรอก

อันความสุขของใครก็ของมัน

ฉันไม่มารบกวน