Baan - Pongsit Kampee

สุดขอบฟ้าไกล

เห็นรำไรว่าไปถึง

จิตจำฝังตรึง

ถึงดวงดาวที่หมาย

ใครจะคิดอย่างไร

ใครจะพูดอย่างไร

ฉันยังเด็ดเดี่ยว

ทางจะคดเคี้ยว

ให้ใจซ่านเสียว

ฉันยังมุ่งไป

จะไปคว้าชัย

ให้ใครใคร

ได้ภาคภูมิ

ให้ได้คุ้มทุน

ที่แผ่นดินนี้ให้

ใครจะคิดอย่างไร

ใครจะพูดอย่างไร

ฉันยังเด็ดเดี่ยว

ทางจะคดเคี้ยว

ให้ใจซ่านเสียว

ฉันยังมุ่งไป

โอ้ละหนอหล้าเอ๋ย

เกิ๋นมันทุกข์มันยากฮ่าย

หากินกะบ่กุ้ม บ่อิ่ม

ผู้บ่าวผู้สาว

หนีเข้ากรุงเทพ

เหลือแต่ผู้เฒ่ากับเด็กน้อย

ได้แต่ท่าแต่คอย

พวกเจ้าฮั่นหล่า

มาซ่อยแผ่นดินเกิด

คนที่บ้านก็รอ

มั่นใจไม่เคยท้อ

รออย่างเด็ดเดี่ยว

มีความหวังหนึ่งเดียว

ว่าลูกหลานที่รัก

จะกลับมา

บ้านที่แสนไกล

แต่หัวใจฝ่าถึง

มันพุ่งห้อตะบึง

ไปจนถึงฝั่งฝัน

ลูกจะกลับไป

ความคิดจิตใจเพื่อคนบ้านป่า

กลับไปพัฒนาเพื่อให้บ้านนา

อยู่ดีกว่าเดิม

โอ้ละหนอหล้าเอ๋ย

เกิ๋นมันทุกข์มันยากฮ่าย

หากินกะบ่กุ้ม บ่อิ่ม

ผู้บ่าวผู้สาว หนีเข้ากรุงเทพ

เหลือแต่ผู้เฒ่ากับเด็กน้อย

ได้แต่ท่าแต่คอย

พวกเจ้าฮั่นหล่า

มาซ่อยแผ่นดินเกิด

ใครจะคิดอย่างไร

ใครจะพูดอย่างไร

ฉันยังเด็ดเดี่ยว

ทางจะคดเคี้ยว

ให้ใจซ่านเสียว

ฉันยังมุ่งไป

ใครจะคิดอย่างไร

ใครจะพูดอย่างไร

ฉันยังเด็ดเดี่ยว

ทางจะคดเคี้ยว

ให้ใจซ่านเสียว

ฉันยังมุ่งไป

ใครจะคิดอย่างไร

ใครจะพูดอย่างไร

ฉันยังเด็ดเดี่ยว

ทางจะคดเคี้ยว

ให้ใจซ่านเสียว

ฉันยังมุ่งไป

ใครจะคิดอย่างไร

ใครจะพูดอย่างไร

ฉันยังเด็ดเดี่ยว

ทางจะคดเคี้ยว

ให้ใจซ่านเสียว

ฉันยังมุ่งไป