@migu music@

Fevgo (Φεύγω)

Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά

παίρνει φωτιά και ξημερώνει

στη τελευταία ρουφηξιά

παίρνω όρκο να τελειώσει πια

ό, τι τελειώνει.

Μπαίνω στο τρένο την αυγή

για να με βρει σε άλλο μέρος

η μέρα ετούτη που θα μπει

να με γλιτώσει από κει

που ήμουνα ξένος.

Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω

μέτρο μέτρο, όλο πιο μακριά

φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω,

στη καρδιά μου όλο πιο κοντά.

Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως

και κάνω ανάκριση μονάχος,

ο χωρισμένος μου εαυτός

είναι που χώρισε το κόσμο

από λάθος.

Άραγε τι να φταίει τι

που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο,

και να ‘ναι η λησμονιά αυτή

που ανοίγει πόρτες το πρωί

στο πρώτο χτύπο.

I'm leaving

I am pushing the night onwards

it ignites and it dawns

at the last sip

I swear so that it ends

anything that ends.

I'm getting on the train at dawn

so it finds me someplace else

this day that will start

to save me from there

where I was a stranger.

I'm leaving, I'm leaving, everyday I'm leaving,

meter by meter, and more further away.

I'm leaving, I'm leaving, all these years I'm leaving,

increasingly closer to my heart.

I'm throwing a light on my eyes

and I'm interrogating by my own,

my seperated self

is the one that seperated the world

by mistake.

I'm wondering what's to blame, what

that we dream while we're awake,

and is it this oblivion

that opens the doors in the morning

at the first knock.